Abentura eta Gabonak
Historian zehar, jendeak zeinuak eta sinboloak erabili izan ditu behin eta berriro antzeko pertsonei zerbait helarazteko, baina kanpotarrei ezkutatzeko. -ren adibide bat 1. Mendea kristauek erabiltzen duten arrainaren ikurra (ichthys) da, eta horrekin ezkutuan adierazten zuten Kristorekin zuten lotura. Haietako asko jazarri edo hil zituztenez, katakonbetan eta beste leku sekretu batzuetan egiten zituzten bilerak. Hara bidea markatzeko, arrainen seinaleak marraztu zituzten hormetan. Honek ez zuen susmoa piztu, kristauek ez baitziren arrainen seinalea erabiltzen lehenak - paganoek jada erabiltzen zuten beren jainko eta jainkosen ikur gisa.
Moisesek legea ezarri zuenetik urte asko igaro ondoren (larunbata barne), Jainkoak seinale berri bat eman zien gizaki guztiei - Jesus, bere Semea gorpuztuaren jaiotzari buruzkoa. Lukasen Ebanjelioak dio:
Eta hori seinale bat da: umea pixoihaletan bilduta eta sehaska batean etzanda aurkituko duzu. Eta berehala zegoen aingeruarekin zeruko ejerzitoen jendetza, Jainkoa goraipatu eta esanez: Aintza Jainkoari goi-goian, eta bakea lurrean bere borondate oneko jendeari (Lukas 2,12-14.).
Jesusen jaiotza Kristoren gertaerak biltzen duen guztiaren seinale indartsu eta iraunkorra da: bere gorpuztea, bere bizitza, bere heriotza, berpizkundea eta gizateria guztiaren erredentziora igotzea. Zeinu guztiak bezala, norabidea adierazten du; atzera seinalatzen du (eta iraganeko Jainkoaren promesak eta egintzak gogorarazten dizkigu) eta aurrera (Jesusek Espiritu Santuaren bidez zer gehiago beteko duen erakusteko). Lukasen kontakizunak Epifaniaren jaietan Gabonen ondoren maiz kontatzen den ebanjelioaren istorioaren pasarte batekin jarraitzen du:
Eta huná, bazen Jerusalemen Simeon deitzen zen gizon bat; eta gizon au zintzo eta zintzo zen, Israelen konsolazioaren zain, eta Espiritu Santua harekin zegoen. Eta hitz bat etorri zitzaion Espiritu Santuarengandik, ez zezala herioa ikusi aldez aurretik Jaunaren Kristo ikusi ez bazuen. Eta tenplura ethorri zen Espirituaren gomendioz. Eta gurasoek Jesus haurra tenplura eraman zutenean, legearen arabera, legearen arabera, besoetan hartu eta Jainkoa laudatu eta esan zuen: "Jauna, utzi zure zerbitzaria bakean". esan zuen; izan ere, nire begiek ikusi dute zure Salbatzailea, herri guztien aurrean prestatu zenuen argia, jentilak argitzeko eta zure Israel zure herria goraipatzeko. Eta bere aitak eta amak galdetzen zioten zer esaten zitzaion. Eta Simeonek bedeinkatu zuen eta esan zion bere amari Mariari: «Hara, hau da Israelen asko erortzeko eta altxatzeko eta kontraesanean dagoen seinale bat, eta ezpata batek ere zulatuko dizu arima, bihotz askoren pentsamenduak bihur daitezen. agerikoa (Luke 2,25-35.).
Kristauak garenez, gutako gehienak ez gara seinale eta sinboloen menpe gure topaguneak ezkutuan mantentzeko. Sekulako bedeinkapena da eta gure otoitzak baldintza larrietan bizi behar dutenekin daude. Zirkunstantziak direla eta, kristau guztiek badakite Jesus hilen artetik piztu dela eta gure Aita Zerukoak pertsona guztiak marrazten dituela Jesusengan eta Espiritu Santuaren bidez. Beraz, asko dugu ospatzeko, eta egin beharko genuke datozen Abentura eta Gabonetan.
Joseph Tkach-en eskutik
Historian zehar, jendeak zeinuak eta sinboloak erabili izan ditu behin eta berriro antzeko pertsonei zerbait helarazteko, baina kanpotarrei ezkutatzeko. -ren adibide bat 1. Mendea kristauek erabiltzen duten arrainaren ikurra (ichthys) da, eta horrekin ezkutuan adierazten zuten Kristorekin zuten lotura. Haietako asko jazarri edo hil zituztenez, katakonbetan eta beste leku sekretu batzuetan egiten zituzten bilerak. Hara bidea markatzeko, arrainen seinaleak marraztu zituzten hormetan. Honek ez zuen susmoa piztu, kristauek ez baitziren arrainen seinalea erabiltzen lehenak - paganoek jada erabiltzen zuten beren jainko eta jainkosen ikur gisa.
Moisesek legea ezarri zuenetik urte asko igaro ondoren (larunbata barne), Jainkoak seinale berri bat eman zien gizaki guztiei - Jesus, bere Semea gorpuztuaren jaiotzari buruzkoa. Lukasen Ebanjelioak dio:
Eta hori seinale bat da: umea pixoihaletan bilduta eta sehaska batean etzanda aurkituko duzu. Eta berehala zegoen aingeruarekin zeruko ejerzitoen jendetza, Jainkoa goraipatu eta esanez: Aintza Jainkoari goi-goian, eta bakea lurrean bere borondate oneko jendeari (Lukas 2,12-14.).
Jesusen jaiotza Kristoren gertaerak biltzen duen guztiaren seinale indartsu eta iraunkorra da: bere gorpuztea, bere bizitza, bere heriotza, berpizkundea eta gizateria guztiaren erredentziora igotzea. Zeinu guztiak bezala, norabidea adierazten du; atzera seinalatzen du (eta iraganeko Jainkoaren promesak eta egintzak gogorarazten dizkigu) eta aurrera (Jesusek Espiritu Santuaren bidez zer gehiago beteko duen erakusteko). Lukasen kontakizunak Epifaniaren jaietan Gabonen ondoren maiz kontatzen den ebanjelioaren istorioaren pasarte batekin jarraitzen du:
Eta huná, bazen Jerusalemen Simeon deitzen zen gizon bat; eta gizon au zintzo eta zintzo zen, Israelen konsolazioaren zain, eta Espiritu Santua harekin zegoen. Eta hitz bat etorri zitzaion Espiritu Santuarengandik, ez zezala herioa ikusi aldez aurretik Jaunaren Kristo ikusi ez bazuen. Eta tenplura ethorri zen Espirituaren gomendioz. Eta gurasoek Jesus haurra tenplura eraman zutenean, legearen arabera, legearen arabera, besoetan hartu eta Jainkoa laudatu eta esan zuen: "Jauna, utzi zure zerbitzaria bakean". esan zuen; izan ere, nire begiek ikusi dute zure Salbatzailea, herri guztien aurrean prestatu zenuen argia, jentilak argitzeko eta zure Israel zure herria goraipatzeko. Eta bere aitak eta amak galdetzen zioten zer esaten zitzaion. Eta Simeonek bedeinkatu zuen eta esan zion bere amari Mariari: «Hara, hau da Israelen asko erortzeko eta altxatzeko eta kontraesanean dagoen seinale bat, eta ezpata batek ere zulatuko dizu arima, bihotz askoren pentsamenduak bihur daitezen. agerikoa (Luke 2,25-35.).
Kristauak garenez, gutako gehienak ez gara seinale eta sinboloen menpe gure topaguneak ezkutuan mantentzeko. Sekulako bedeinkapena da eta gure otoitzak baldintza larrietan bizi behar dutenekin daude. Zirkunstantziak direla eta, kristau guztiek badakite Jesus hilen artetik piztu dela eta gure Aita Zerukoak pertsona guztiak marrazten dituela Jesusengan eta Espiritu Santuaren bidez. Beraz, asko dugu ospatzeko, eta egin beharko genuke datozen Abentura eta Gabonetan.
Joseph Tkach-en eskutik
Mariaren erantzuna
Laikoak, kristau ospakizunen buru
Atxondok ia 1.400 biztanle eta lau parrokia ditu: San Pedro, Apatamonasterion; San Migel, Arrazolan; San Joan, Axpen; eta San Martin, Martzaan. Aste Santuko egunotan urteko jai nagusiak ospatzen ari dira haietan biltzen diren kristau komunitateak. Baina, gaur egun, ez dago behar beste abade lauretan dagozkien eukaristia, ospakizun eta otoitzaldietan buru izateko. Horregatik, urtero, haietako batean elkartzen dira Eguen, Bariku eta Zapatu santuetan lau komunitateetako kideak. Hala gertatzen da Bizkaiko landa inguruko beste hainbat herritan ere. Urte osoan ibili ohi dira larri abadeak parrokia guztietara ailegatzeko. Ezin dute ziurtatu domekero denetan meza egongo dela, baina bai kristauak elkartuko direla fedea ospatzera. Duela hiru hamarkadatik, Jaunaren Eguneko elizkizunak izeneko otoitzaldiak egiten dituzte abadea joan ezin den Bizkaiko elizetan.
Fededun laiko bat izaten da haien buru; Atxondon, Martzaako San Martin parrokian, Ana Berrizbeitia dabil zeregin horretan duela 23 urtetik hona. Lehenago beste komunitate batzuetan ibili izan da; guztira, 34 urte egin ditu dagoeneko. Berrizen hasi zen, sorterrian. Are gehiago: erretiroa hartu duen arte, Bilboko Elizbarrutian kristau komunitateak sendotzeko zerbitzuaren ardura izan du. Berrizbeitiak Euskal Filologia ikasi zuen, eta irakaskuntzan jardun zuen hasieran, baina, elizbarrutiak eskatuta, Teologia ikasi zuen gero, ardura hauetan hasteko. Joan den zapatu iluntzean hura buru zela ospatu zuten San Martin parrokiako fededunek Erramu domeka. Esaterako, Berrizbeitiak berak bedeinkatu zituen erramuak elizpean, elizara sartu aurretik. Hiriburuan eta herri handietan egiten ari diren ospakizunen aldean, umilagoak dira herri txikietan.
Latinoamerikan urteak daramatza hori praktikatzen. Jainkoaren Herria Eliza«Helburua da Jaunaren Eguna kristau batzarrean ospatzea. Kristautasunak elkarte sena Jesusengandik jaso zuen; hori da asteroko kristau batzarraren oinarri nagusia».
ANA BERRIZBEITIAElizkizunen buru ibiltzen den laikoa
Aste Santua zentzu espiritual handia duen ospakizun multzoa da. Jakinekoa den moduan, ospakizunaren datak aldakorrak dira, urteroko martxoa eta apirila hilabeteen artean izaten da, ilargi egutegiaren arabera.
Gaur egun opor denboraldia bezala gozatzen da. Baina Pazkoa (Jesusen piztuera) prestatzeko, kristau elkarteak, elizak, prestaketa espiritual egokiaren beharraz ohartarazi zuen, otoitzaldi eta barauaren bitartez.
Garizuma da, 40 eguneko denboraldia (igandeak kontuan izan gabe) kristau Pazkoa baino lehen eta asteazken hausterrean hasiera duena eta Ostegun Santuan bukatzen dena. Laburki azalduko ditugu Garizumaren aurretiko epearen datu bitxi batzuk. Barauari dagokionez, ehun urte atzera, kristauek ez zuten haragia jaten urteko ostiral bakar batean ere ez, Jesusenganako errespetuagatik. Praktika hau, leunduz joan zen eta Ostiral Santuan ez kontsumitzera eratorri zen eta, aldi berean, arraina eta itsaskiak hartzea onetsi zen. Jarduteko era hau ohitura herrikoia izan da, batez ere euskal lurrean.
Garizumaren ondoren, Aste Santua Erramu Igandean hasten da, Nazareteko Jesusek Jerusalemen egindako sarrera ospetsuaren eguna. Eta Pasioa, Heriotza eta Piztueraren ospakizunarekin amaitzen da, azken hau Pazko Igandea deitzen delarik. Egun hauek, kristau mundutik, hausnartzeko eta Jainkoarengana hurbiltzeko gisa bizi dira. Egun bakoitzean gauza ezberdin bat ospatzen da.
Oroipena Erramu Igandearekin hasten da. Lehenengo eguna Jesus Jerusalemera asto baten gainean iritsi zenaren irudikapena da. Hiri Santura iristean, fede berrituaren sinbolo modura, fededunek olibondo eta palmondo hostoekin jaso zuten. Gaur egun, meza nagusian, eukaristian, erramuak bedeinkatzen dira.
Astelehen Santua Aste Santuko egun garrantzitsua da. Historiak dioen moduan, Jesusek Betanian gaua pasa zuen eta tenplura abiatu zen. Azoka batean bihurtuta ikusi zuenez, merkatari eta saltzaileen aurka egin ondoren bertatik bota zituen. Astearte Santuan Jesusen heriotzaren aldarrikapena gogoratzen da. Ebanjelioetan agertzen da Jesusen oinak lurringairekin garbitu eta musukatu zituen emakumea iraindu zutenean, hark bere heriotzaren berri eman zuela. Jesusek, haren hiletarako prestaketa zela esanez, emakumea defendatu zuen. Asteazken Santuan Jesusek jasandako traizioa gogoratzen da. Apostolu batek, Judas Iskariote, hain zuzen, zilarrezko 30 txanponen truke etsaietara entregatu zuen.
Ostegun Santuan Jesusen Azkenengo Afariaren Eukaristiaren ezarpena ospatzen da. Egun honetan ohikoena aldare eukaristiko bat ikusgai dagoela meza berezi batera joatea da. Mezan oin garbiketa egiten da. Egun honetan anaia-arreben arteko maitasunaren eguna ospatzen du elizak.Ostiral Santua kristau liturgian erabakigarria da. Egun honetan, Jesusi arantzen koroa ezarri zitzaion. Bere espetxeratzearen ondoren, epaitu eta torturatu zuten. Gero Golgota mendian gurutziltzatu zuten, bi lapurren erdian. Judas, Jesus saldu zuena, damutu eta zintzilikatuz, bere buruaz beste egin zuen.
Larunbat Santuak Jesus hilobian oroitzen du. Denek dena amaitu zela uste zuten. Iluntzean Pazko Bijilia edo Beila egiten da, urteko ospakizun erlijioso nagusienetako bat.
Pazko Igandea, egun garrantzitsuenetakoa da. Liturgiak kontatzen duenez, egun horretan Jesus hilobitik atera zen eta bere dizipuluek hilobi hutsa aurkitu zuten. Bueltako bidean, Jesus piztuta aurkitu zuten, eta berri ona zabaltzen hasi ziren. Igandeko mezan modu berezi batean gogoratzen dugu poz handi hori. Kristo piztuaren argia irudikatzen duen Pazko-zuzia pizten da, eta piztuta egongo da Pazkoaldiko meza guztietan. Kristoren Igokunde ospakizuna da pizten den azken eguna. Hortik aparte pizten da hiletetan, hildakoak Jesusen Argia lagun izan dezan. Baita beste sakramentu batzuk ospatzen direnean ere, adibidez, bataioetan eta sendotzetan.
Belenen jaio zinan
Mariaren erantzuna
begi itxien eta
arrastaka dabiltzan oinen
mundu honetan,
piztu,
zabaldu
eta mugiaraz ezazu
gure bizia!
Piztu berriz ere
zure garra gure bihotzean,
garbitu eta ireki gure begiak,
egizu mundua gure oinen azpian
txiki gera dadila.
Irten zaitez berriz ere gure bila,
zurekin eta zure maitasunagatik
misio izan gaitezen
besteen bizia
piztu,
zabaldu,
eta mugiaraziko duena,
zuk gurearekin egiten duzun bezala.
Amen
Dedikatu abesti hau 
GARIZUMA 2923
Jesukristo gure Jaun eta diran Guztien Errege
2021-2024 Sinodoa
Argitu eta hedatu beharreko planteamenduak dagoz, eztabaidatu beharreko kontu zehatzak eta alkarregaz proposatzeko erabagiak. Ziur gagoz, proposatzen jakun ibilbidean parte hartzea bera bakarrik be baterako ikaskuntzarako baliagarri izango danaz, beste aukera batzuetan esperimentatu izan dogunez. Adore emon gura deutsuegu, beraz, egiten jakun deialdiari erantzuteko.
Zer esan zuen Jesusek pobreziaz?
Gu izan garen bezala ebanjelizatuta, kanoiaren "maitasunaren" eraginez, munduak mehatxuari erremisioa eman ziola dirudi. Jesukristorenak: "Zeren pobrea beti izango dituzu zurekin; eta nahi duzunean ona egin diezaiekezu; baina ez nauzu beti izango ”, Mark 14: 7.
La riqueza aberatsak Jainkoarekin bizitzatik urrun ditzake, patua hau du pobrea ez dute. Jesus dado, “Zorionekoa zu pobreazurea baita Jainkoaren erreinua» (Lk 6). … The pobrea ez daukate aberastasuna hori sartu Jainkoa maitatzeko bidean.
Un pobrea en espiritua Jainkoa gabe gaudenean espiritualki hondatuta dagoela dakiena da. Bera da bertute guztirik gabea eta berea aitortzen duena pobrezia Jaunaren aurrean guztira. "Norberaren porrot espiritual absolutua aitortzeak duen apaltasun sakonari egiten dio erreferentzia, Jainkotik bereizten garenean".
Jesusek izatea aukeratu zuen pobrea eta zuen zerbait bota zuen, bere erara Jainkoaren (cfr.... Aukera libre bat zegoen bere baitan arabera la pobrezia. Falta hori kontuan hartu zen arabera Jesus zerbait positibo gisa, zerbait maitagarri, desiragarri gisa.
La pobrezia Pertsona baten oinarrizko behar fisiko eta psikologikoak asetzea ezinezkoa den egoera da, elikadura, etxebizitza, hezkuntza, osasuna, edateko ura edo elektrizitatea bezalako baliabide faltagatik.
«Jainkoa maitasuna da, eta maitasunean dirauena Jainkoarekin bat eginik dago eta Jainkoa
harekin».
Gaur ere iragarpen sendoa eta argia da guretzat, batzuetan ustekabeko eta menperatzeko zailak diren gertaerek gailentzen baikaituzte, pandemia edo bestelako zoritxar pertsonal edo kolektiboak adibidez. Galduta eta izututa sentitzen gara eta elkartzeko zubiak eraiki ordez handia izaten da tentazioa gure baitan ixtekoa eta ustez gure segurtasuna mehatxatzen dutenengandik babesteko harresiak altxatzekoa.
Nola da posible egoera honetan Jainkoaren maitasunean sinesten jarraitzea? Posible al da maitatzen jarraitzea?
Josiane, libanoarra, bere herrialdetik urrun zegoen 2020ko abuztuan Beiruteko portuan izandako leherketaren berri izan zuenean. Berak bezala Bizi-Hitza bizi dutenei horrela esaten die: «Bihotzean mina, haserrea, larritasuna, tristura, harridura sentitu nuen. Gogor eraso zidan galdera honek: Libanok orain arte bizi izan duen guztiarekin ez al da nahikoa? Jaio eta bizi izan nintzen auzo hondatu hartan pentsatzen nuen; non ahaide eta lagunak orain hilda, zaurituta edo etxerik gabe zeuden; non oso ondo ezagutzen ditudan eraikin, ikastetxe eta ospitaleak suntsituta geratu ziren.
Nire ama eta ahizpa-nebengandik “gertu egoten” saiatu nintzen, laguntza, maitasuna eta otoitza adierazten ziguten lagun ugariren hainbat mezuei erantzuten, ireki zen zauri sakon horren erdian guztiei entzuten. Sufritzen ari direnekin partekatutako momentu horiek Jainkoak gure bihotzetan ezarri duen maitasunarekin erantzuteko dei bat direla sinetsi nahi nuen eta SINESTEN dut. Malkoetatik haruntzago, argi bat aurkitu nuen libanoar askorengan, haietako asko gazteak, berriro zutitu, inguruan begiratu eta behar zutenei laguntzen jarri zirenak, eta itxaropena berpiztu zitzaidan politikan ere serioski konprometitzeko prest zeuden gazteak ikustean, konponbidea benetako elkarrizketaren, adiskidetasunaren eta senide bezala elkar ezagutzearen, hori baikara, bidetik datorrela konbentzituta daudenak».
Noiz bukatzen da Jainkoaren maitasuna?
Euskal Herriko ingururik ikusgarrienetakoa da Gorbeialdea. Araba eta Bizkaia artean dago, eta bertako mendirik altuena Gorbeiagane da (1482 m), Bizkaiko garaiena. Gorbeiako Gurutzeak tente-tente eusten die tontorrean negu gogorrei, Gorbeialdeko altxor ezagunenetarikoa da.
Mende bateko baino gehiagoko historia du Gorbeiako Gurutzeak, zaila da, beraz, gaur egun gure artean, Gurutzea zelan eraiki zuten bertatik bertara ikusi zuen norbait topatzea. Nolanahi ere, hainbat eta hainbat argitalpen daude Gurutzearen historia kontatzen dutenak, eta horietariko asko hasiera-hasierako urteetakoak dira, hau da, XIX eta XX. mende artekoak. Baina zer dela eta eraiki zen Gorbeiaganen halako gurutzetzarra?
Lehenengo Gurutzea
Gorbeiako Gurutzea eraikitzeko lehen lanak XIX.
mendean hasi ziren. Mende berria hastera zihoala eta, Leon XIII.a aita
santuak kristau-herri guztiari Jesukristo Salbatzaileari gorazarre
egiteko deialdia egin zien. Hortaz, herrietan batzordeak sortu ziren eta
hainbat ekimen bultzatu zituzten, adibidez, mendi ospetsuenean
gailurrean gurutzeak altxatzea, fede ekintza handi bezala. Gurutzeok,
gainera, handiak izan behar zuten, Aita Santuak zioenez, inguruetako
herri guztietatik ikusteko modukoak, herritarrek gurutzeari eskaintza
egin ahal izateko.
Gorbeiako Gurutzearen bultzatzaile nagusienetakoa Juan Bartolome de Alcibar Zeanuriko parrokoa izan zen.
899. urtean batzorde bat eraiki zuen, Jose Maria de Urratxa Zigoitiko artzapeza izendatu zuen presidente eta Gorbeiaren tontorrean gurutze bat eraikitzea erabaki zuten. Casto de Zabala Elorrioko arkitektoaren proiektua hartu zuten Gurutzea eraikitzeko oinarri, eta lanetako gastuak hainbat eta hainbat herritarren diru-laguntzei esker ordaindu ziren. Nolanahi ere, Bizkaiko Foru Aldundia izan zen dirurik gehien eman zuena, 10.000 pezeta, aurrekontuaren bostena, alegia. Zuiako Udalak ere dirutza handia eman zuen, 1.000 pezeta; Urkijo Laudioko markesak beste 1.000 pezeta; Zeanuriko Udalak 500 pezeta; Orozkokoak 250 pezeta eta Areatzakoak 125 pezeta. Bizkaiko Gotzainak 100 pezeta eman zituen eta Uribe Zeanuriko auzoko herritarrek 50,20 pezeta.
Halere, Gorbeiako Gurutzea eraikitzeko lanek espero baino luzeagoak izan ziren, eguraldi txarrak ez baitzuen lagundu Gurutzea aurretik ezarritako epeen barruan bukatzen. Leon XIII.a aita santuak agindutakoari jarraituz, Gorbeiako Gurutzea 1900.ean inauguratu nahi zuten, baina ez zen posible izan 1901eko uztailaren 16ra arte. Egun horretan jarri zen Gurutzeko lehen harria eta handik lau hilera, 1901eko azaroaren 12an, bedeinkatu zuten.
Sekula mendi batean egon den Gurutzerik handiena da
Lehenengo gurutzea Lutxanan, Serapio Goikoetxearen lantegian egin zuten, eta 33 metroko altuera zeukan, hil zenean Jesukristok zeukan adina, eta 13.000 kilo pisatzen zuen. Burdinaz egin zuten, horixe zelako garai hartan herrialdeko aberastasunik handiena. Materialak iparraldeko trenbidetik igorri zituzten lantegitik Izarrara, han amaitzen baitzen burdinbide garraioa. Eraikuntza pisutsuaren atalak, bestalde, Zarate herriko bizilagunek igo zituzten Gorbeiara. Idiekin eta gurdiekin egin zuten Gorbeian gora, eta igo eta jaisteko 15 ordu behar izan zituzten.
Proiektua itzela zen. Egiturak 14,5 metroko beso luzeak zeuzkan eta horietan lau plaka jarri zituzten. Sekula mendi batean ezarritako gurutzerik handiena zen Gorbeiako lehenengo gurutzea.
Inauguratu eta hilabetera, ostera, Gorbeiako tontorretan ohikoa den haizete handi batek bota egin zuen Gurutzea. 6 metro besterik ez zen zutik geratu, Bizkaia aldeko ezkerreko oinarria, "Aldamineko hanka" deitzen zaiona.
Handik aurrerako lanak ere ez ziren errazak izan. Ekaitzek gogor astintzen dute Gorbeiako tontorra eta, euskal mendizaletasunaren ikur garrantzitsuenetakoa bihurtu den gurutzea, gaur egun, dotore-dotore ageri bada ere, XX. mendean ahalegin handiak izan dira Gurutzeari tinko eusteko.
Gaur egungo Gurutzea
Aurreko porrotak kontuan izanik, hirugarren proiektuan askoz egitura txikiagoa egitea erabaki zuten, eta, hortaz, lehenengo gurutzeak 33 metro eta bigarrenak 23 metro izan bazituzten ere, hirugarrena 17 metro besterik ez zuten altxatu. Zorrotzako lantegi batean egin zuten, Eiffel Dorrearen egiturari jarraituz.
Egun, Gorbeiako Gurutzeak metalezko oinarri karratua dauka, alde banatan 5 metro. Bi oin Bizkaian daude (iparraldekoa eta ekialdekoa) eta beste bi Araban (hegoaldekoa eta mendebaldekoa). Hankok hormigoizko zapatatan daude sartuta, korrosiorik izan ez dezaten. Goialdean, gurutze latindarra dago, eta haren azpian sugarra, oinetarantz begira duela, munduko argiaren ikur balitz bezala. Erdian, Jesukristoren gurutzea dauka Gorbeiaganeko eraikuntzak.
Begoñako Ama Birjiña gurutzearen zaindari
1.962. urte bukaera aldera, Club Deportivo Baskonia Basauriko mendi taldeak, taldearen sorreraren 50. urteurrena ospatu nahian, ekitaldi berezi eta garrantzitsua egin zuen. Hortaz, Larrea eskultoreari Ama Birjinaren irudi bat egitea eskatu zioten; 60 cm-ko altuera zeukan eta 40 kg pisatzen zuen. Lan hori egitea 6.000 pezeta kostatu zen; eta 600 kg harri eta 30 kg metalezko armadura behar izan ziren. 1963ko ekainaren 18an, hainbat boluntariok material guztia Gorbeiaganera igo zuten, Ama Birjina bertan ezartzeko. Ama Birjina bera Juan Astondoa artzainak igo zuen bezperan, lepoan, Egiriñaotik tontorretaraino.
Lehenengo eskultura hura 1966ra arte egon zen zutik, ezezagun batzuek Ama Birjinaren burua apurtu zioten arte. Albiste hori jakin zenean, hainbat jendek dirua eman zuen, Begoñako Andre Mariaren irudia eraikitzeko. Bigarren eskultura hori, 1967ko ekainaren 25ean inauguratu zen, Gorbeiganen aurreko egunean jarri bazen ere. Bi mila lagun inguru batu ziren Gorbeiako Gurutzearen inguruan, Ama Birjinaren irudi berria inauguratzeko.
Ren gorputza Jesus Hilobian geratu zen, baina bere arima, Divina Rúaj-ek (Espiritu Santua) eramana, larruazaletik garaile atera zen eta sheol zen, non Pazko Larunbatean hildakoen arimei predikatzen zien eta askok uste zuten egunsentia egun hurrengoa, asteko lehena, Jesus bizira itzuli zen.
De Eliza katolikoaren arabera, igandean de Aste Santua ere ezaguna bezala Igandea Berpizkundea, se Pazko Triduoaren itxiera gogoratzen du, hau da, pasioa, heriotza eta ren berpizkundea Jesus de Nazaret.
Haiek ziren Maria Magdalena, eta Juana, eta Maria Jakoben ama, eta besteak beraiekin, nor gauza horiek esan zizkieten apostoluei.
Markoren Ebanjelioak dio jesus hori urtean gurutziltzatua izan zen denbora hirugarrena (goizeko 9etan), berriz hau Juanen ebanjelioak dio hau urtean izan zen denbora seigarrena (11: 12etatik XNUMX: XNUMXetara).
Noiz jaiki zen Jesus larunbatean edo igandean?
Si Jesus gurutziltzatu eta ostiral arratsaldean hil zen, lehen eguna izango zen; ostiral iluntzean bigarren eguna hasiko zen; gero ilunabarrean Larunbata herenegun hasiko litzateke. Beraz, hain zuzen ere Jesus "berpiztu hirugarren egunean” (Mateo 20:19).
Naturaz gaindiko fisikarekin konprometitu gabe de berpizkundea, ‹esaldia berpiztu hirugarrenari egun›Sinesmena besterik gabe adierazten du Jesus hori Erreskatatu zen de zortea de absentzia absolutua de Jainkoa (heriotza) eta presentzia salbatzailea onartu zuten de Jainkoa (etorkizun eskatologikoa) ».
Mira bien: Arratia Jesus Team: ¡el video!
Jesusen jaiotza
Misioa bizia da - La misión es vida: Video de Itziar Bagües, misionera seglar de donostia
Misioa bizia da
ARLO TEORIKOA
Lurreko txirotuengan Jesukristorekin bat egiteak bizia ematen digu eta bizi-emaile egiten gaitu.
Esperientzia misiolariak arrasto sakona uzten du gure bizitzan.
HELBURUAK
1.- Lekukotasun misiolariari, batez ere gure martirien lekukotasunari, indarra eman:
-Hogei urte bete dira Isidro Uzkudun hil zutenetik:
“ez dut joan nahi, baina ezin naiz joan gabe geratu”
-Alejandro Labaka eta Ines Arangoren lekukotasunaren indarra aprobetxatu: “gu joan ezik, haiek hil egingo dituzte”.
Alejandro eta Inesen lekukotasunen oihartzuna kontuan hartuta, positibotzat joten dugu pertsonarik ahulenen bizia babesteko bere bizia eman zuen gure arteko beste misiolari baten, Isidro Uzkudunen, irudi eta lekukotasuna ezagutzera ematea eta horretan sakontzea.
“Maitasuna zer den, Kristok gure alde bizia eman duelako jakin dugu. Guk ere senideen alde behar dugu geure bizia eman.» 1 Jn 3, 16
2.-Aurrerantzean ere, garai eta leku guztietan, geure bizitza, testuinguru eta munduan, zerbait berria sor dezagun, behin eta berriz deitzen gaituen Jainkoaren deiari erantzun dioten gazteen esperientzia misiolariak agertzera eman.
“Batez ere azkenekin bizi izandako senidetasun eta elkartasunaren bitartez, benetako askatasuna babestuta sentitzean datzala antzematen dute gazteek eta besteari lekua eginez hazi egiten dela. Antzeko esperientzia bizi dute neurritasuna edo ingurumenarekiko begirunea lantzeko konpromisoa hartzean. Elkarrenganako aitortzaren eta baterako konpromisoaren esperientziari esker, beren bihotzean Jainkoarengandik datorren dei isila gordetzen dela sumatzen dute.” (Gazteen inguruko Sinodoaren azken agiria, 74. zenb.)
3.-Jarraipena eman Ezohiko Hilabete Misiolariari, ikaskuntzez eta gure elizbarrutietan egindako lanaren bultzadaz baliatuz.
4.-Alderdi misiolaria osoko ekologiatik sustatu, hau da: pobretasuna, bidegabekeria jasten duten pertsonen zainketaren alde egin. Guztiona den etxearen zainketaren, kreazioaren baliabideen defentsaren eta beren burua aberasteko pobretasuna eta izadiaren narriadura eragiten dutenen salaketaren alde egin.
“Ekologia integralak kreazioarekiko harmonia sosegatua errekuperatzeko denbora hartzea eskatzen du; baita gure bizi-estiloaz eta gure idealez gogoeta egiteko ere, eta Kreatzailea kontenplatzeko, gure artean eta inguratzen gaituen eremuan bizi da-eta; Jainkoaren presentzia ez da fabrikatu behar, baizik eta deskubritu, argitu egin behar da”. LS 225
“Izadiaren zaintza, bizikidetasun eta elkartasunerako gaitasuna barne hartzen duen bizimoduaren ezaugarrietako bat da. Jainkoa guztion Aita dela gogorarazi zigun Jesusek eta, ondorioz, gure artean anai-arreba garela. Anai-arreben arteko maitasuna doakoa baizik ezin da izan… Horretan datza senidetasun unibertsala” LS 228
ARLO TEORIKOA
Frantzisko Aita Santuak 2019ko urrirako deitu zuen Ezohiko Hilabete Misiolaria ospatu berri dugu Eliza osoan. Euskadin, “Maximun Illud” gutun apostolikoaren mendeurrena ospatzeaz gainera, On Angel Sagarminagaz Gasteizko Seminarioan, kurtsoaren hasierako ekitaldian, eskaini zuen hitzaldiaren -Euskal Elizbarrutietako Misioen sorburutzat jotzen dena- mendeurrena ere gogoan izan dugu. Hilabete Misiolarian, Elizbarrutiak benetan misiolari izan dela sentitu dugu eta horixe bizi nahi dugu berriz ere San Jose eguneko 2020ko kanpaina honetan.
Misioa bizi egiten da Jainkoak proposatu digun Biziz beteriko egitasmoari baietza ematen dioten pertsonengan. Gure elizbarrutietan, gizarte kontsumista eta indibidualistan, arlo misiolarian bokazioei dagokienez urritasuna nabarmentzen bada ere, aurton lau lagun, apaiz eta laiko, gehituko zaizkio Euskal Elizbarrutietako Misioen familiari. Esker ona adieraziko diogu Jainkoari Etiopia eta Ekuadorren bizi egindako Misioaren aldeko hautua egin duten Ramon, Iraide, Itziar eta Josebarengatik eta lagun egin, babestu egingo ditugu eta hurbildu egingo gatzaizkie beren esperientzia eta bizitza geure egiteko.
“Baduzu itxaropenik etorkizunerako” (Jer 31, 17)
“Hara, zerbait berria hasia da sortzen, ez al diozue antzematen?” (Is 43, 19)
Familia misiolariaren ugaltze hau Espirituaren eta prestaketaren emaitza da. Otoitza, heziketa eta munduaren ezagutza zabala oinarritzat hartuta, gazte eta helduak prestatzen jarraitzea da xedea, gertuko eta urrineko inguruaren deia entzun eta gizon eta emakume txiroengan aurkituko duten Jesusen bila atera daitezen. Jainkoak etsi gabe deitzen eta bultzatzen gaitu mundu hobea egitera.
MISIOA BIZIA DA / LA MISIÓN ES VIDA
Askotariko leku, garai eta eratara, “MISIOA BIZIA DA – LA MISIÓN EZ VIDA”, hau da, bizia eta maitasuna, zenbat eta gehiago eman are gehiago jasotzen dela, egiaztatu dugunok bizi izandako esperientzia da kanpaina honen abiapuntua. Esperientzia misiolariak, norbere eremutik ateratzeak, gehien sufritzen ari direnengana hurbiltzeak eta denbora, fedea, norbere burua… eskaintzeak, misioa bizia dela esatera garamatza.
“Gizakia, hartu-emanean jartzen denean, Jainkoarekin, besteekin eta izaki guztiekin elkartasunean bizi izateko bere baitatik ateratzen denean, gehiago hazten, osatzen eta santutzen delako.” LS 240
——
“Bizia –eta bizia ugari gainera- izan dezazuen etorri naiz” (Jn 10, 10)
MISIOA BIZIA DA / LA MISIÓN ES VIDA
Misioa ez da lana, egitekoa edo jardueren batuketa. Misioak goitik behera aldatzen ditu gure bizitzak eta zentzuz betetzen. Gure bizitzak misioa du.
MISIOA BIZIA DA / LA MISIÓN ES VIDA
Neurri handi batean geure bizimodu egoistagatik txirotutako anai eta arreba hauei aurpegia jartzeak daukagunaz (aukerak, jakintzak, baliabideak…) jabetzera garamatza eta geure eguneroko misioan konpromisoak hartzera deitzen gaitu, hau da, gatz, argi eta banatutako bizi izatera.
Gizadi osoarekin eta “erdiminetan intzirika dagoen” (Erm 8, 22) kreazioarekin batera gorputz bat osatzen dugula sentitu.
MISIOA BIZIA DA / LA MISIÓN ES VIDA
Lurreko txirotuengan Jesusekin bat egiteak bizia ematen digu eta bizi-emaile egiten gaitu.
«Dohakabe eta behartsuak ur bila dabiltza, baina alferrik; lehor dute mihia egarriz. Nik, Jaunak, erantzungo diot haien premiari, nik, Israelen Jainkoak, ez ditut bazterrera utziko. Mendi-kasko soiletan erreak sortuko ditut, ibarretan iturriak; basamortua aintzira bihurtuko dut, lur lehorrean iturburuak sorraraziko.» Is. 41, 17-18
MISIOA BIZIA DA / LA MISIÓN ES VIDA
“Ez dut joan nahi, baina ezin naiz joan gabe geratu”, Ruandan misiolari izan zen Isidro Uzcudunena bezalako lekukotasunek biziari emate-, konpromiso-sena ematen diote.
Benetan ederra, pertsona bakoitzaren bizia ez dela kaos etsigarrian, halabehar hutsez edo zentzugabe errepikatzen diren zikloez gobernatutako munduan ez dela galtzen ziur jakitea! Kreatzaileak hauxe esan diezaguke gutariko bakoitzari:
“Amaren sabelean sortu aurretik aukeratu zintudan” (Jr 1, 5). Jainkoaren bihotzean sortuak izan ginen eta, horregatik, gutariko bakoitza Jainkoaren pentsamenduaren emaitza da. Gutariko bakoitza maitatua da, ezinbestekoa da”. LS 38
ZAZPI SAKRAMENTUAK
Hemen eskaintzen dugu Ignazio Bidearen etapen banaketa posible bat, Gogojardunen “Lau Asteen” prozesuari aplikaturik. Erromesak berak ezagutzen dituenez bere prozesu pertsonala eta berak dituen denbora-mugak, bakoitzaren esku utziko dugu, gure proposamena norberaren premietara egokitzea. Prozesu normala “Lehen Astearekin” hasten da, beraz, norbaitek aste bat bakarrik egin nahiko balu, ondo legoke meditazio hauetatik hastea eta ez azkenengoetatik. Baina bakoitzak du bere jakinduria. Eta zalantzan baldin badago, ziur aurkituko duela Gogojardunak bere bizitzan esperimentatu dituen norbaiten aholkua.
1. Erromesaldiaren lehen astea.
Ikuspegi hau Candido de Dalmases, sj.-ren “Place me with your son” (Georgetown Univ. Press, 1986) liburutik hartuko dugu «Loiolako gaixoaldiko egunetatik, bere bizitza ordenatzekoa izan zen Ignazioren etengabeko bilaketa. Hor ohartuko zen, lehenbiziko beharrezko gauza bera zertarako sortua izan zen jakitea zela. Gehien axola ziona Jainkoak beretzat pentsaturik zeukana ongi betetzea zela. Baina Jainkoaren nahia betetzeko, lehenbizi ezagutu egin behar zuen nahi hori. Horretarako oztopo zitzaizkion bere “nahikari okerrak”, adimenaren begiak iluntzen baitituzte eta norbere nahia gaizkira bultzatzen, eta bere burua hobetu beharko zuen horretarako. Borroka egin beharko zuen bere nahikari oker horien aurka: Hori izango zen bere azken xedea, Gogojardunek lagunduko zioten horretan, eta liburuaren izenburuak laburbiltzen du bere eduki osoa: “GOGOJARDUNAK NORK BERE BURUA MENDERATU ETA BERE BIZITZA ZUZENTZEKO, MORDOILOTUA DEN EZEIN NAHIKARIK GRINATU GABE”».
Hau da erromesaren lehen urratsa: aurkikuntza (Jainkoaren nahia eta nahikari okerrak) dinamika batean sartzeko gogo bizia sentitzea, argi pixka bat egin diezaion bakea, askatasuna eta zoriontasuna bilatzeko bere ahaleginean. Ignazio bide horretan sartu zen «bere Kreatzaile eta Jaunaganako adore eta eskuzabaltasun handiz». Barne jarrera hauxe bera hartu beharko luke Ignazio Bidea egitera doan gaurko erromesak.
Gogojardunen lehen aste honetan, erromesa, Ignazioren esperientzia jarraitzera dago gonbidatua: «Iñigok bere bizitzaren nondik norakoak aztertu zituen bere buruan, gogoratuz, urtez urte egindako bekatuak, bizi izandako etxeak, besteekin izandako harremanak, bete zituen ardurak. Bi sentipen nagusitu zitzaizkion bere ariman, lotsa eta tristura: lotsa bere bekatuek sortzen zioten higuinagatik, tristura Jainkoa ofenditzeagatik. Baina emaitzak ez zion etsipenik sortu». Ignazio, Jainkoaren Maitasun Gurutzearen aurrean aurkitu zen eta Haren erruki handiaz jabetzean, bere buruari galdetzen dio: “Zer egin dut nik Kristogatik? Zer egiten dut orain Kristogatik? Zer egin behar dut Kristogatik?”. Iñigoren erantzuna galdera hauen erantzuna izango da.
Lehen astea Ignaziorekin batera ibiliz egin dezaten gonbidatzen ditugu erromesak, eta hark bezala galde diezaiotela beren buruari: Zer egin dut nire bizitzan? Zein da nire norabidea? Jainkoaren nahiak zer leku dauka nire bizitzan? Eta nire nahikari okerrak? Ez dezagun presarik izan erantzuteko, baizik utz diezaiegun erantzunei berez sortzen gure meditazio eta ibilaldietan.
VVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVV
Momento oracional_Ototzaldia "Adiskide eta Senide - Comunidades Acogedoras"
GARIZUMA
Iruñeko Eliz Probintziako idazki pastorala: bakardadearen erronka
Bakardadearen erronka
Pertsona bakarreko 4,7 milioi etxe-bizitza dago Espainian. 65 urtez gorako bi milioi pertsona bakarrik bizi dira, eta horien artean 850.000 dira mugikortasun-arazoak dituzten 80 urtez gorakoak. Datu hauek guztiek, oraingo isolamendu- eta konfinamendu-egoera honetan, aski kezkagarriak izateaz gainera, bakardadearen arazo mingarria uzten dute agerian. Aipatutako datu hauei, Estatuko zahar-egoitzetan dauden 300.000 adinduren egoera penagarria gehitu behar zaie, beren familiatik isolatuta egotea ere nozitzen baitute.
Bakardadea ez da pertsonaren kanpoaldeko arazo hutsa, baizik eta geure barneko egoera adierazten du. Hain zuzen, badira bakarrik egon arren bakardadea sentitzen ez dutenak, eta alderantziz badira jendetzaren erdian egon arren bakarrik sentitzen direnak. Arazoa asko laburbilduz, lau bakardade-mota bereiz daitezke: bokaziozkoa, askatasunez eta jabetasunez norberak onartua, berekoikeriazkoa, eta ezarritakoa. Argi dago, bi azkenekoak –berekoikeriazkoa eta ezarritakoa– direla hondatzaileak.
Ez da zaila gertatzen, loturak hautsi izanaren ondorio diren bakardade-egoeren zerrenda egitea: eskolan giro agresiboa nabari duten, edota desegituratua dagoen famili giroan bizi diren haur eta gatetxoen bakardadea; errukirik gabeko lehiakortasun indubidualista eta ez solidarioaren pean bizi diren helduen bakardadea; edota sustrairik eta etorkizunik gabeko bizieraren astindua sumatzen dutenen bakardadea. Kalitatezko elkarretaratze pertsonalik izan gabe, hedabideetako teknologia berrien kulturan buru-belarri sartuak dabiltzanen bakardadea. Ez sufritzearren, maitasunari uko egin ziotenen «bizitzako bakardadea», orain ez baitute bizitzen jarraitzeko arrazoirik aurkitzen. Senitarteko eta adiskideen laguntzarik gabe heriotzaren aurrean nabaritu ohi den bakardadea, etab.
Bikoitza da bakardadearen arazo gogorraren aurrean kristautasunak egindako ekarpena: batetik, bokazioz onartutako bakardadearen altxorraz jabetzea; eta, bestetik, lagun hurkoarekiko, eta bereziki gizarteak bazterrera utzitako hurkoekiko, elkartasunerako deia garatzea.
Deuteronomioa liburuak esaten du, Jainkoa bere herria salbatzera atera zela: «Basamortuan aurkitu zuen [bere herria], uluz eta intziriz beteriko bakardadean» (Dt 32, 10). «Intziriz betetako bakardade» hori Jainkoagandik urruntzearen bakardadea da, zalantzak, ezintasunak, erasoak... sortzen duten beldurraren intziriz betea. Alderantziz, kristau-fedeak ikusten du, Betleemgo portalean garaitua izan dela gizakiaren bakardadea. Gure arteko mistikorik handienetakoa den Gurutzeko San Joanek «bakardade ozena» aipatzen du. Bada «biziduna den bakardadea», Jainkoaren maitasunaren oihartzuna entzuten uzten duena, maite ditugun pertsonekiko elkartasuna presente egiten duena. Ez dugu ahaztu behar badirela oso bereziak diren bokazioak, esate baterako, kartusiarrena, zaindu egiten baita horien artean isiltasuna eta bakardadea gizadi osoaren onerako.
Inolako zalantzarik gabe, gaurkotasun berezia dute, pobreen artean pobreenak direnen aldeko aukera egin zuen Jainkoaren emakume ahaztezin haren hitz ezagunek, Kalkutako Ama Teresarenek, alegia: «Pobretasunik beldurgarriena bakardadea da, eta inork ez duela maite ikusten duenaren sentimendua». BBCk egin zion elkarrizketa batean, Kalkutako pobretasuna mendebaldeko hiri handietako auzo miserableekin parekatu zuen, haietara ere iritsi baitziren Karitatearen Misiolariak: «Kalkutako pobretasuna fisikoagoa da, materialagoa. Baina hemen sakonagoa da sufrimena, ezkutuagoa».
Beraz, bizi dugun garai honetan egin dezakegun erruki-egintzarik handiena zera da, aldi honetako gaitzik mingarriena, bakardadea alegia, nozitzen dutenen bidera ateratzea: telefono-dei bat egin, bere etxean ikustaldi bat, elkarrekin kafe bat hartu... kontsolamendu-ministerioaren adierazgarri izan daitezke, San Paulok bere gutun batean dioen bezala: «Hark [Jainkoak] ematen digu adore atsekabe guztietan, guk ere besteak edozein atsekabetan adoretu ahal ditzagun, geuk Jainkoagandik hartzen dugun adoreaz» (2 Ko 1, 4).
Honez guztiaz jabeturik, Iruñeko Eliz Probintziako gotzainok, argitara ematen dugu gaur, Santu Guztien festaburu honetan, «Bakardadearen erronka» izenburu duen Idazki Pastorala. Joan den maiatzean Euskal Herriko eta Nafarroako gotzainok (COVID 19ko pandemiak eragindako krisi sozial eta ekonomikoaren aurrean) «Zoriontasunak pandemia-garaian» izenburuaz argitaratutako Idazki Pastoralaren jarraipeneko gogoeta da oraingo hau.
Bat datoz gogoeta hauek Frantzisko Aita Santuak duela gutxi argitaratutako «Fratelli Tutti» Entziklikan senidetasun unibertsalera egindako deiarekin. Ba al du zentzurik «denona den etxea» zaintzea eskatzeak, burbuila batean isolaturik egon nahi badugu?
Espiritu Santuak bizia ematen dio Elizari • Espiritu Santuak bizia ematen dio Elizari eta senide-elkarte egiten du. • Espiritu Santuaren bidez kristau-bizitzara jaiotzen gara Elizan, munduaren argi izateko.
Bekatu egiten duen bat ikusten duzunean, eska iezaiozu Espiritu Santuari bidal diezaiola bihotz berritzeko eta damutzeko grazia.
Parrokian, bila ezazu Espiritu Santua irudikatzen duen irudiren bat, edo “Espiritu” hitza.
Espiritu Santuarengana zuzendu zaitez eta Jesusek gustuko duena bakarrik egin dezazun eta hari nahigaberik ez emateko indarra eska iezaiozu. Esaiozu: Zatoz, Espiritu Santu, bete ezazu nire bihotza! Eta eska iezaiozu ere, huts egiten baduzu, laguntzeko Jainkoaren maitasuna eta barkamena onartzen.
Errezatu, familia giroan, otoitz hau oheratu aurretik edo nahi duzunean: Jainko, Aita on hori, isur ezazu Espiritu Santua, Jesusi jarraitzen diogunon familia handi honek, Elizak, haren irakatsiak bete ditzan. Horrela izango gara munduaren argi, egiten ditugun egintza onen bidez.
Espiritu Santuak bizia ematen dio Elizari Usoa Espiritu Santuaren sinbolo da. Egizu zeure paperezko usoa, marrazki hau moztuz. Kolorezta ezazu eta hari batetik zintzilika ezazu zure gelako txokoren batean:
FRANTZISKO AITA SANTUAREN OTOITZA KORONABIRUSAREN LARRIALDIAREN AURREAN
Zu geure bidean salbazio eta esperantza zeinu bezala distira egiten duzu beti. Geure burua Zuri, gaixoen osasun zaren Horri, eta Gurutzearen aurrean fedea irmo mantenduz Jesusen minarekin bat egin zenuen Horri gomendatzen diogu.
Zuk, Erromatar Herriaren Salbazio zarenak, geure beharra ezagutzen duzu eta lagunduko diguzula seguru gaude, proba-une honen ondoren, Galileako Kanan bezala, poztasuna eta besta itzul daitezen.
Lagun iezaguzu, Jainko-Maitasunaren Ama Horrek, Aitaren borondatearekin bat eginik gure oinazeak Beregain hartu dituen Jesusek esango diguna egiten. Gure minak gu Piztueraren poztasunera eramateko, Gurutzearen bidez, Beregain hartu baititu. Amen.
Zure babesera gatoz, Jaungoikoaren Ama Santu horrek. Entzun gure eskaria estutasun eta larrialdeietan eta libra gaitzazu arrisku guztietatik, Birjina aintzatsu eta dohatsu horrek!
MMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMM
ZIRRIKITUAK
Aski lagun dago jadanik Jainkoagan ezin sinetsi duenik. Ez dute ukatzen, ez. Gertatzen zaie, ez dakitela zein bide hartu harekin topo egiteko. Eta, halaz guztiz, Jainkoa ez dago urrun. Ez dago bizitzaren barnean berean gordea. Jainkoak hurbiletik jarraitzen die gure urratsei, batzuetan erratu edo etsi dutenak badira ere; beti ere, maitasun begirunezkoz eta era diskretuan. Nola sumatu haren presentzia.
Profetak basamortuan bota duen aldarria dakarkigu gogora Markosek: «Prestatu bidea Jaunari, zelaitu haren bidezidorrak». Baina non eta nola urratu bidea Jainkoari geure bizitzan? Ez ditzagun amestu bide eder eta argiak, Jainkoak miresteko moduan etortzeko hartuko lituzkeela uste izanik. Teologo katalan batek, J.M. Rovirak, gogorazi digu, zirrikitu batez baliatuz hurbiltzen dela Jainkoa, gizakiak egiari, ongiari, eder eta gizatar denari irekirik uzten dion zirrikitu batez. Bizitzako zirrikitu horiei behar diegu erreparatu Jainkoari bidea urratzeko, prestatzeko.
Jende batentzat, labirintu bilakatu da bizitza. Mila gauzari buru-belarri emanik, etengabe mugitzen eta asaldatzen da jende hori, baina ez daki ez nondik datorren, ez nora doan. Halere, Jainkoaganako zirrikitu bat uzten du, irekita, geldialditxo bat egitean bere baitan duen alderik onenarekin topo egiten ahal duelarik.
Bada urardozko bizitza egiten duen jenderik ere: bizitza lau-lau eta ganorarik gabea bizi du, inporta zaion gauza bakarra denbora pasa bizitzea du. Jainkoa sumatu, bizitzaren hondoan taupadaka duen misterioari erreparatzen hasten bada bakarrik sumatuko du.
Beste batzuk «itxurakeriaren aparrean» murgildurik bizi dira. Beren irudia dute kezka bakarra, azalekoa eta agerikoa. Jainkoagandik hurbilago sentituko dira egiaren bila, besterik gabe, hasten badira.
Zaratak, erretolikak, handinahiak edo presak mila puska egin dituztenek ere Jainkoagana hurbiltzeko urratsak egingo dituzte beren bizitza gizatar bilakatuko dien hari-gidaria bilatzen saiatzen badira.
Asko ibiliko dira Jainkoarekin topo egiten, haren aurrean bizi duten defentsa-jarreratik abegi-jarrerara pasatzen saiatzen badira; postura harrotik otoitz apalera; beldurretik maitasunera; buru-gaitzespenetik Jainkoaren barkazioa onartzera. Eta guztiok eskainiko diogu Jainkoari txoko zabalago bat bihotz xumez saiatzen bagara beraren bila.
EZ DU AURRERA EGIN ERLIJIO-IKASGAIA MURRIZTEKO LEGEAK
Ez du aurrera egin erlijioko irakasgaia estatu-mailako oinarrizko araudian ezarritako aginduzko gutxieneko eskola-zamara murrizteko Foru Lege Proposamenak
PSNren abstentzioak eta Navarra Sumaren aurkako botoak Hezkuntza Batzordearen irizpena atzera bota dute, I-Eren legegintzako ekimenari amaiera emanez
PSNren abstentzioak eta Navarra Sumaren aurkako botoak Hezkuntza Batzordearen irizpena atzera bota dute, I-Eren legegintzako ekimenari amaiera emanez
Hezkuntza Batzordeak baztertu egin du gaur erlijioaren irakaskuntzari eta haren ordezkoei buruzko Foru Lege proposamenaren artikulu bakarra eta edukiz hustu du I-Eren legegintzako ekimenaren irizpena, pasa den urriaren 31n ospatutako Osoko Bilkuran aintzat hartua Navarra Sumaren aurkako botoarekin eta gainerako taldeen babesarekin. PSN abstenitu denez gero, ez dira nahikoak izan Geroa Bairen, EH Bilduren, Podemos-Ahal Duguren eta I-Eren aldeko botoak.
Izquierda Ezkerrak aurkeztutako Lege proposamenaren helburua zen 2020/2021 ikasturtetik hasita erlijioko irakasgaia eta haren ordezkoak estatu-mailako oinarrizko araudian ezarritako aginduzko gutxieneko eskola-zamara murriztea (bi ordu izatetik ordu batera).
Artikulu bakarra baztertu aurretik, Navarra Sumak Geroa Baik aurkeztutako zuzenketa baten aldeko botoa eman du, zeinak zehazten baitzuen lan kontratu zehaztugabea duten erlijio irakasleen aurrekontu plantilla eta plantilla organikoa mantentzea. Honela, ikasgai honen gainean egiten diren araudi edo lege aldaketek ez lukete kolektibo honen “lanpostu galtzea edo kontratuen murriztea” suposatuko.
Helburu horrekin, eta zehaztutakoa datorren ikasturtean ezarri ahal izateko, PSNk zuzenketa bidez proposatzen zuen 15 egun naturaleko epea jartzea, 46/2015 eta 51/2014 Foru aginduak aldatzearen bidez, ezagutza esparru bakoitzari gutxieneko saio kopuru bat (minutuka) ezartzeko, bai Bigarren Hezkuntzan bai Lehenengoan. Soberan dauden orduak ikastetxeen esku geldituko lirateke, edozein kasutan beren programa propioak eta hobetze planak garatzeko, “eskola porrotaren prebentzioa lehenetsiz beti ere”.
Ildo horretan, Podemos-Ahal Dugu eta I-Eren zuzenketa bat eztabaidatu da, Hezkuntza Departamentuak hiru hilabeteko epean zehaztu zezan erlijioaren ordez eskainiko zen ikasgaiaren ordutegi eta kurrikuloa. Proposatzen zen ikasgai hori “hezkuntza hiritarrera, afektibo-sexualera, elkarbizitzara, berdintasunera eta indarkeria-ezara” bideratzea.
Babes faltagatik eta gehitzeko beste zuzenketa bat aurkeztu izanagatik, atsedenaldi bat eskatu da testu alternatibo bat adosteko, baina ez du aurrera egin. Jarraian, artikulu bakarra bozkatu da eta hau baztertzearekin Lege proposamena irizpenik gabe utzi da eta Osoko Bilkurara eramateko aukera galdu da. Navarra Sumaren aurkako botoak eta PSNren abstentzioak I-Eren legegintzako ekimenaren izapidetzeari amaiera eman dio.
Ez da erlijioko irakasgaia murrizteko saiakera egiten den lehen aldia. 2018ko ekainaren 21ean, orduan irakurketa bakarrean, Parlamentuko Osoko Bilkurak atzera bota zuen EH Bilduk, Podemos-Ahal Duguk eta Izquierda-Ezkerrak sustatutako ekimena. Kasu honetan bezala, PSNren babesa ez zen nahikoa izan Navarra Sumaren eta Geroa Bairen aurkako botoak gainditzeko.
Kasu honetan, Izquierda-Ezkerrak zioen azalpenean zioenez, Hezkuntzaren Kalitatea Hobetzeari buruzko abenduaren 9ko 8/2013 Lege Organikoak egin zizkion aldaketen ondoren, Hezkuntzari buruzko maiatzaren 3ko 2/2006 Lege Organikoak xedatzen zuen 18. artikuluan, Lehen Hezkuntzarako; 24. eta 25. artikuluetan, Derrigorrezko Bigarren Hezkuntzarako, eta 34. bis eta ter artikuluetan, Batxilergorako– erlijioa hezkuntza-maila horietako berariazko irakasgaien artean irakatsiko zela; bigarren xedapen gehigarriaren arabera, “eskaintza hori ikastetxeentzat nahitaezkoa eta ikasleentzat borondatezkoa izanen da, erlijio katolikoaren kasuan”.
Aipatzen zen arau horiek garatzea eta aplikatzea eta irakastorduak ezartzea autonomia erkidegoei zegokiela; Nafarroako Foru Komunitatearen kasuan, Nafarroako Foru Eraentza Berrezarri eta Hobetzeari buruzko abuztuaren 10eko 13/1982 Lege Organikoaren 47. artikuluak aitortzen dizkion eskumenak baliatuz.
Patricia Fanlo (PSN) buru izan duen saioan egon dira Isabel Olave, Iñaki Iriarte, Pedro González, Javier García, Elena Llorente, Raquél Garbayo (Navarra Suma), Jorge Aguirre, Carlos Mena (PSN), María Solana, Jabi Arakama (Geroa Bai), Bakartxo Ruiz, Adolfo Araiz (EH Bildu), Ainhoa Aznárez (Podemos-Ahal Dugu) eta Marisa de Simón (I-E).
“ZORIONTASUNAK PANDEMIA ALDIAN”. GOTZAINEN IDAZKIA COVID-19a DELA ETA
Aurreko maiatzak 15, Iruña eta Tuterako Artzapezpiku den Frantzisko Perezek eta bere Gotzai-Laguntzaile den Juan Antonio Aznarezek Donostia (Jose Inazio Munilla), Gasteiz (Juan Karlos Elizalde) eta Bilboko (Mario Izeta eta Joseba Segura) Gotzaiekin batera “Zoriontasunak pandemia garaian” idazkia plazaratu zuten.
Gutun hortan, COVID-19 edo koronabirusak gizartean sortutako kalteei buruz mintzatzen dira gotzaiak. “Aurrean dugun arazo gogorrari” errealismoz eta itxaropenez erantzutea dute helburu, herritarren zein eliztarren erantzun ona azpimarratzen dutelarik. Gaixoen “ospitalik hurbilena” familia dela baieztatzeaz gain, “herrien eta nazioen arteko” lankidetzaren beharra aipatzen da gutun pastoralan. Bestalde, egitura ekonomikoak aztertzeko beharra eta gure bizitza ohiturak aldatzea garrantzitsua deritzote gotzaiek.
Hortaz gain, datorren uztailak 25, Santiago apostoluaren festaburua, pandemiak jota hil diren guztien alde hiri desberdinetako katedraleetan hileta elizkizunak ospatuko direla iragarri dute.
Iturria: Eliza Gipuzkoa
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Bienvenido amig@, gracias por tu comentario